«Դե Ֆակտո» N 04/155 (09/2020թ.)

Մաս III

ԱՄՆ Կոնգրեսական
Ադամ Շիֆ
Մատչելի դարձնել բժշկական ծառայությունը մեր համայքում` դա բժիշկ Ջանոյանի արտակարգ աշխատանքի արդյունքն է: Բնակչության ոչ ապահով հատվածին հասանելի է բժշկական որակյալ օգնությունը` ինչն անհնարին կլիներ առանց All For Health, Health For All կենտրոնի: Ես խոնարհվում եմ բժիշկ Ջանոյանի կատարած գործի առջև, նրա նվիրումի, իր գիտելիքները համայնքի բարեկեցությանը նվիրելու ցանկությանը և այդ աշխատանքի կարևորության գիտակցումը, ինչը կյանքեր է փրկում, դարձնում աշխարհն ավելի բարի, կարեկցող ու համախմբված:

US Congressman
Adam Schiff
Making medical care affordable in our community is the result of Dr. Janoian՛s great work. High-quality medical care is available to the insecure part of the population, which would be impossible without the All For Health, Health For All center. I bow to Dr. Janoian՛s work, his dedication, his desire to dedicate his knowledge for the sake of the community welfare, and his awareness of the importance of that work, which saves lives, makes the world kinder, more compassionate and united.

Հարություն Խաչատրյան
կինոռեժիսոր, Հայաստանի կինոգործիչների
միության նախագահ, «Ոսկե ծիրան»
կինոփառատոնի հիմնադիր նախագահ

Տասնհինգ տարուց ավելի է, ինչ ճանաչում եմ Նուբար Ջանոյանին, նա իմ լավ ընկերն էր, բարեկամն ու եղբայրը: Մեծ ցավ է կորցնել նման մարդու, ով գիտակցական կյանքիս մոտ 15 տարվա ընկերն է եղել, աջակցել ամեն հարցում, իր գեղեցիկ, բարի ու պայծառ կերպարով լույս սփռել կյանքիս ուրախ ու դժվարին օրերի վրա: Նրա տեսակը, իսկապես, եզակի է ու անկրկնելի: Նա այնպիսի բարի և պայծառ մարդ էր, ով կարող էր աջակցել և՛ բանաստեղծին, և՛ ճարտարապետին, և՛ նկարչին, և՛ ռեժիսորին, ու այդ ամենն անել լուռ ու իր հմայիչ ժպիտով՝ առանց ցույց տալու իր արածը, նա մեծ հենարան էր մեզ՝ արվեստագետներիս համար: Պետք է փաստել, որ Նուբար Ջանոյանը ոչ միայն մեծ ներդրում ունի իր մասնագիտական գործունեության ոլորտում, նվիրված էր ոչ միայն բժշկությանը, այլ նաև մեծ իմաստով՝ արվեստին:
Նուբար Ջանոյանը մշտապես կմնա մեր հիշողություններում, նրան կհիշենք մեծ սիրով ու ջերմությամբ:

Harutyun Khachatryan
Film Director, President of Union of Cinematographers of Armenia,
Founding President of "Golden Apricot" Film Festival
I have known Noobar Janoian for more than fifteen years, he was my good friend, relative and brother. It is a great pain to lose such a person, who has been a friend of my conscious life for about 15 years and supported me in everything, shed light on the happy and difficult days of my life with his beautiful, kind and bright image. His type is truly unique and unrepeatable. He was such a kind and bright person who could support both poet, and architect, and artist, and director, and could do it all with his silent and charming smile, without showing what he did, he was a great support to us; artists. It is noteworthy that Noobar Janoian not only has a great contribution in the field of his professional activity, he was dedicated not only to medicine, but also to art, in a big sense.
Noobar Janoian will always remain in our memories, we will remember him with great love and warmth.

Զարեհ Սինանյան
Սփյուռքի գործերի գլխավոր
հանձնակատար

Անձամբ բժիշկ Ջանոյանին ճանաչում եմ արդեն տասը տարի, իսկ որպես բժիշկ, բարեգործ՝ 1990-ական թվականների սկզբից: Այդ ժամանակ պարոն Ջանոյանը ոչ միայն բժիշկ էր, կլինիկայի սեփականատեր, այլ նաև ներգրավված էր հայրենասիրական, հասարակական աշխատանքներում: Նա նաև արտիստիկ, պոետիկ հոգի ունեցող, դրական, պայծառ մարդ էր: Նրա հոգու այդ խորը շերտերին ծանոթացա իր հետ անձնական բարեկամություն հասատելուց հետո:
Հատկանշական է, որ Նուբար Ջանոյանը միանգամից ներգրավվեց մոլեգնող համավարակի դեմ պայքարում՝ պաշտպանելով առաջին հերթին ժամանակի ընթացքում իր կողմից ստեղծված տարեցների տան մեծահասակներին, որոնք ռիսկային խմբի մեջ են մտնում: Նրա կլինիկաները ակտիվորեն իրականացնում են համահամաճարակային միջոցառումներ, թեսթավորում համայնքի բնակչությանը, անվճար բաժանում վարակից պաշտպանվելու միջոցներ:
Հուսով եմ՝ Նուբար Ջանոյանն իր կերպարով, տեսակով օրինակ կծառայի ապագա սերունդների համար: Մենք Գլենդելում 100-ավոր բժիշկներ ունենք, ես շատ կուզենայի, որ նրանք չկենտրոնանային զուտ մասնագիտական հաջողությունների և հարստանալու վրա, այլ օրինակ վերցնելով Նուբար Ջանոյանի փորձը՝ իրենց ձեռքբերումները համադրեին հայրենանվեր, մշակութանվեր աշխատանքով:

Zareh Sinanyan
High Commissioner For Diaspora Affairs

I have known Dr. Janoian personally for already ten years, and as a doctor and philanthropist since the early 1990s. At that time Mr. Janoian was not only a doctor, owner of a clinic, but he was also involved in patriotic, public activities. He had a TV show, during which, in addition to health topics, he was speaking also about Armenia and Artsakh. Together with a small circle of supporters he was carrying out various charitable activities in Armenia. Noobar Janoian was also a positive, bright person with an artistic, poetic soul. I got acquainted with those deep layers of his soul after establishing personal friendship with him. He also financed the works of various artists, art-related projects. He was a great philanthropist. Over time, Noobar Janoian became a supporter of my political career in the United States. I remember any event, friendly gathering at Noobar Janoian՛s house was interesting, accompanied by song-music, beautiful presence of art. Famous community singers and pianists were hosted at their house. He was able to create a pleasant atmosphere around him, to surround himself with beautiful and bright people. It is noteworthy that Noobar Janoian immediately got involved in the fight against the raging pandemic, protecting first and foremost the adults of the nursing home, created earlier by him, who were in a risk group. His clinics are actively carrying out anti-pandemic measures, testing the community population and distributing means for protection from pandemic free of charge.
Although for the last year I was in Armenia and he was in the United States, but during all that time we kept in touch. I visited the United States three times and twice I met Dr. Janoian and Sona Van.
Noobar Janoian՛s death is a great loss for all of us. He will be missed especially in Glendale, Los Angeles.
I hope Noobar Janoian will serve as an example for future generations. We have hundreds of doctors in Glendale, and I would like them not to focus only on professional success and on getting rich, but on the example of Noobar Janoian, to combine their achievements with patriotic, cultural activities.
I once again express my condolences to Noobar Janoian՛s family, wishing them health, success, so that they continue Noobar Janoian՛s kind and patriotic activities.

Դերենիկ Դումանյան
ՀՀ առողջապահության նախկին
նախարար, բժշկական գիտությունների
դոկտոր, պրոֆեսոր

Ընդամենը երեքուկես տարի է, ինչ անձամբ ծանոթ եմ Նուբար Ջանոյանին, թեև մինչ այդ շատ էի լսել նրա ՝ որպես հայրենասեր մարդու, լավ բժշկի մասին: Նա իսկապես բացառիկ մարդ էր, շատ խորը գիտելիքներով մասնագետ, մեծ հաճույք էր նրա հետ զրուցելը: Պարոն Ջանոյանը նաև շատ ազնիվ, անկեղծ մարդ էր, իր բոլոր փոխհարաբերություններում առաջին տեղում դնում էր ազնվությունը: Երբ տեղեկացա, որ բժկական կլինիկաներից բացի ինչքան բարեգործական ու մշակութային հաստատություններ է հիմնել նա` դժվար էր պատկերացնել, որ մեկ մարդն իր կյանքի ընթացքում կարող է այդքան բան հասցնել:
Վստահ եմ՝ որ ընտանիքը, զավակները, ընկերներն ու աշխատանքային կոլեկտիվը կշարունակեն նրա բարի ու վեհ գործը և նրա անունը բարձր կպահեն:

Derenik Dumanyan
Former Healthcare Minister
of Armenia, Doctor of Medical
Sciences, Professor

I have known Noobar Janoian personally for only three and a half years, and before it I had heard a lot about him as a patriotic man, a good doctor. He was a really exceptional person, a specialist with very deep knowledge, it was a great pleasure to talk to him. Mr. Janoian was also a very honest, sincere person, he put honesty in the first place in all his relations. When I learned how many charity and cultural institutions he had set up in addition to medical clinics, it was hard to imagine that one person could achieve so much in his lifetime.
I am sure that his family, children, friends and staff will continue his good and noble work and will keep his name high.

Գերաշնորհ Տեր Վազգեն
եպիսկոպոս Միրզախանյան,
Մայր Աթոռի Հայեցակարգային
հարցերի գրասենյակի տնօրեն

Դոկտոր Նուբար Ջանոյանի հիշատակին
Նուբար Ջանոյանի հետ ծանոթացել ենք Թբիլիսիում, երբ Սոնա Վանի վրացերեն թարգմանված գրքի շնորհանդեսն էր «Հայարտուն» կենտրոնում:
Արևելյան ջերմությամբ, դասական ու վեհանձն կերպարով, առինքնող, հետաքրքիր գաղափարներով ու մտածողությամբ օժտված անձ, ով հայկական ընդգծված դիմագծերով, խելացի և բարի հայացքով գրավեց շրջապատի ուշադրությունը;
Դոկտոր Ջանոյանի կյանքի պատմությունը հայի հավաքական կերպարի պատմությունն է` հայրենիքից բռնազրկված, անապատներում դեգերած և փյունիկի պես վեր հառնած:
Նա խորը արմատներով էր կապված հայ ազգային ինքնությանը, ուստի բժշկի կոչմանը զուգընթաց` նվիրվեց հայկական մշակույթի և ինքնության պաշտպանությանն ու զարգացմանը, պատմամշակութային արժեքների պահպանությանը: Դոկտոր Ջանոյանն իր ազնիվ նվիրաբերությունը կատարեց նաև Թբիլիսիում հայ մեծ բանաստեղծ և ազգային գործիչ Հովհաննես Թումանյանի տան նվիրական գործին:
Սոնա Վանի հետ նրանք կազմում էին մեկ ամբողջություն, որը շաղախվում էր մշտանորոգ սիրով ու միմյանց նկատմամբ համակ ուշադրությամբ: Երբ Նուբարն ու Սոնան Հայաստանում էին, փոխվում էր կյանքի ռիթմը, դառնում ավելի գունեղ և հարուստ:
Դոկտոր Նուբարի հայասիրությունն ու հայրենապաշտությունը սահմաններ չուներ: Նրան ճանաչում էին Մերձավոր Արևելքում ու Հայաստանում, Արևմտյան աշխարհում և մոլորակի այլ վայրերում:
Աղոթում ենք Նուբար Ջանոյանի հոգու խաղաղության ու փրկության համար, թող Ողորմած Աստված Իր լույս խորաններում ընդունի նրա հոգին և Սուրբ Հոգու մխիթարություն պարգևի ընտանիքի անդամներին ու հարազատներին:
«Հիշատակն արդարների թող հավիտյան լինի. ամեն»

His Grace Bishop Vazgen Mirzakhanyan
Director of Office of Conceptual Affairs, Mother See of Holy Etchmiadzin

In memory of Dr. Noobar Janoian
I met Noobar Janoian in Tbilisi, during the presentation of Son Van՛s book, translated into Georgian, at “Hayartun” centre.
This person, endowed with eastern warmth, classic and noble image, captivating, interesting ideas and way of thinking, attracted the attention of those around him with his accentuated Armenian features, smart and kind look.
The life story of Dr. Janoian is the story of the collective image of the Armenians that were deprived of their homeland, wandered in deserts, but rose like a phoenix.
He was deeply rooted in the Armenian national identity, so along with his medical title, he dedicated himself to the protection and development of the Armenian culture and identity, preservation of historical and cultural values. Dr. Janoian also made his contribution to the cherished work of the house of the great Armenian poet and national figure Hovhannes Tumanyan in Tbilisi.
He and Sona Van formed a whole, mixed with constant love and complete attention to each other. When Noobar and Sona were in Armenia, the rhythm of life was changing, becoming more colorful and rich.
Dr. Noobar՛s patriotism knew no boundaries. He was known in the Middle East and Armenia, in the Western World and elsewhere on the planet.
We pray for the peace and salvation of Noobar Janoian՛s soul. May the Merciful God receive his soul in His lightsome tabernacles and give comfort of the Holy Spirit to his family members and relatives.
“Let the memory of the righteous be eternal: Amen”

Վարդ Սիմոնյան՝ լրագրող
Նուբար Ջանոյանին
Ի՜նչ գեղեցիկ, ի՜նչ գեղագետ եք հեռանում, այնքան վայելուչ, որ անհնարին է այստեղ վերջ գտնել։ Մեծ սիրո պատմությունը երբեք չի ավարտվում։ Իսկ սիրո ամենաերկար գիշերը միայն նրանցն է, ում տրվում է հարյուր հազարավոր հրաշալի արարքների մոգությունը՝ սերն է սիրո գինը։
Ի՜նչ վաստակած, ինչ ապրած եք հեռանում` ծափահարություններ՝ Դուք հաղթել եք տգեղ կյանքին, ամենակորսվածն անգամ աղոթք ու օրհնանք ունի Ձեզ համար։
Սիրեցի ես Ձեզ հենց առաջին հպումից, որքա՜ն մարդկային էր մեր զրույցը, դոկտո՜ր։ Ու հասկացա, թե ինչու է մեծ քույրս՝ Սոնա Վանը, այդքան վարժ գրում սիրո մասին՝ իհարկե, գրագողություն է ձեր իսկ սիրո բնագրից։
Ի՜նչ փառահեղ, ի՜նչ երջանիկ եք հեռանում, հազարավոր ողջերից ավելի զորեղ... երանի՜ Ձեզ, սիրելիս, մարդկային մի տաղանդավոր պատմություն թողեցիք երկրի վրա, իսկ երկրի եղելությունը մի ոտ առաջ երկնքում է...

Vard Simonyan - journalist
To Noobar Janoian
How beautifully, how aesthetically you are leaving, so pleasant that it is impossible to find an end here. The story of a great love never ends. And the longest night of love is only for those who are given the magic of hundreds of thousands of wonderful deeds, love is the price of love.
How earned, how lived you are leaving - Applause: You have conquered the ugly life, even the most lost person has a prayer and blessing for you.
I loved you from the very first touch, how humanly our conversation was, Doctor! And I understood why my older sister, Sona Van, writes so well about love, of course, it is plagiarism from the original of your own love.
How glorious, how happy you are leaving, more powerful than thousands of living…blessed are you, dear, you have left a talented human story on the earth, and the existence of the earth is a foot ahead in the sky ...

Արտակ Հերիքյան
հեռուստալրագրող, մեկնաբան

Բարի հիշատակ, հրաշալի՛ մարդ, մեծ հայ, տաղանդավոր բժիշկ...
Քո աչքերում աշխարհը կատարյալ էր՝ սիրո և պոեզիայի մեջ,
Քո պատմություններում մաքուր էր աշխարհի խիղճը,
Քո ախտորոշումներում առողջ էր մարդու աշխարհը,
Քո աշխարհում Խաղաղ օվկիանոսը սկսվում էր Բյուրականի անտառների փեշից,
Քո աշխարհում իրաքցի պատանու խաղը սկսվում էր Բաղդադի հետնախորշերում ու ավարտվում Կենսինգտոնում...
Մեր աշխարհը որքա՜ն աղքատ է առանց Նուբար Ջանոյանի զրույցների, խորհուրդների, առանց աշխարհ ստեղծող ժպիտի...

Artak Herikyan - TV journalist, anchor

In good memory of a wonderful man, great Armenian, talented doctor ...
The world was perfect in your eyes; in poetry and love,
The conscience of the world was pure in your stories,
The human world was healthy in your diagnoses,
In your world the Pacific Ocean started at the foot of the Byurakan forests,
In your world the game of an Iraqi teenager started in the slums of Baghdad and ended in Kensington ...
How poor our world is without Noobar Janoian՛s conversations, advice, without a world-creating smile ...

Սամվել Զումյան՝ գեղանկարիչ
Նա ինձ նվիրեց իր գիրքը՝ որպես փոքրիկ մի ընծա, իսկ կարդալուց հետո ես հասկացա, որ դա երբեմնի ստացածս այն թանկ նվերն էր, երբ աշխարհի ամենաբարի մարդն իր կենսագրությունը վստահելով քեզ, քնքշությամբ դնում է ափերիդ մեջ ու առաջարկում իր անմնացորդ ընկերությունը մինչև կյանքի վերջին պահերը: Ես խորապես զգացված եմ և հպարտ, որ Նուբար Ջանոյանի պես հզոր մի անձի հետ ունեցել եմ այդքան սերտ մտերմություն:

Samvel Zumyan - painter
He gave me his book as a small gift, and after reading it, I realized that it was the most precious gift I had ever received, when the kindest person in the world, trusting his biography, tenderly puts it in your hands and offers his unfailing friendship until the last moments of his life. I am deeply touched and proud that a powerful person like Noobar Janoian was my close friend.

Սիլվա Յուզբաշյան
վաստակավոր արտիստուհի
«...Ցտեսություն բոլոր նրանց, ում թողնում եմ ետևում և ողջույն բոլոր նրանց, ովքեր դեռ նոր են գալու և նորովի են բզբզալու գոյության հին առեղծվածը: Մի բան պարզ է. կյանքը լիարժեք է, եթե այն նույնքան պատճառաբանված ու հասկանալի է, որքան մահը»:
Նուբար Ջանոյան մեծանուն բժիշկը, հրապարակախոս-գրողը, ազգային գործիչ-բարերարը ապրողներիս պատգամեց այս խոսքերը և մահվան հետ հաշտ գնաց օվկիանոսին ընդառաջ... Գեղեցիկ ապրեց ու այրվեց, գեղեցիկ սիրեց, անմնացորդ տրվեց տաղանդավոր ու գեղեցկուհի տիկնոջը՝ Սոնա Վան բանաստեղծուհուն, որից շահեց հայ պոեզիայի գանձարանը... Ապրեց սարոյանական կենսափիլիսոփայությամբ ու կեցությամբ, որն է՝ «Սիրի՛ր յուրաքանչյուրին, ով կհանդիպի քո կյանքի ճանապարհին...»: Ապրեց ու արարեց, մարդկային կյանքեր փրկեց, տագնապեց ու ընդվզեց, մեր ազգային, մշակութային արժեքների տերն ու պաշտպանը եղավ... Երազանքը հետապնդող էր, ափսոս ամենամեծն անկատար մնաց, տարիների սևեռում էր դարձել, /չնայած արդեն չափագրել էր /Բյուրականում բարձունքի վրա գտնվող իր հողատարածքում կանգնեցնել Նեմրութ լեռան վրա բազմած Անտիոքսի արձանաշարքի նմանակը՝ Միհրի, Արամազդի, Վահագնի, Տիրի Անահիտի, Առյուծի ու Արծվի քանդակները... Ավաղ, հեթանոս Աստվածների հետ Ձեր տեղն էլ թափուր մնաց...

Silva Yuzbashyan - Honored Artist
"Goodbye to all those I leave behind, greetings to all who are yet to come and re-explore the old mystery of existence. One thing is clear. Life is complete if it is as rational and understandable as death”: Noobar Janoian
Noobar Janoian, the great doctor, publicist-writer, national figure-benefactor left these words for the survivors and went to meet the ocean in peace with death...
He lived beautifully and was burned, he loved beautifully, he was completely devoted to his talented and beautiful wife, the poetess Sona Van, from whom he benefited the Armenian poetry treasury...
He lived with Saroyan՛s philosophy of life, that is: "Love everyone who meets you in your life."
He lived and created, saved human lives, he was alarmed and revolted
and became the defender of our national, cultural values...
The dream was haunting, unfortunately the biggest one remained unfinished /although he had already measured everything/. On his land in Byurakan he wanted to place a statue similar to Antiox statue that is located on the Mount Nemrut and includes the sculptures of Mihr, Aramazd, Vahagn, Tir, Anahit, Lion and Eagle...
Alas, your place was left vacant together with the ancient pagan gods...

Վրույր Թադեւոսյան՝ լրագրող

Ալիքն ամբողջ մարմնով առաջ է գալիս. Սոնային տեսավ, ու ամուր սեղմելու համար գիրկը բացած մոտենում է նրան, հետո` անկատար երազանքի պես թրջում ոտքերն ու հետ քաշվում...
-Նուբար, եկել եմ` կաշառեմ քեզ, որ ինձ սովորեցնես ապրել քեզանից հետո...
Սոնայի արցունքոտ շշուկն եմ լսում, ու եկող ալիքն ափին զարկվելու փոխարեն անորոշ երերերում է... Հավանաբար` «կրծքին սեղմելու և հաջորդ արցունքը կանխելու անհնարինությունն էր» պատճառը, որ ծովն անպաշտպան լռեց...
Օվկիանոսը տարավ բժիշկ Նուբար Ջանոյանին. մոխրի ամեն մի փոշեհատիկը ջրի ամեն կաթիլի հետ խառնվելով` այն դարձավ 81 տարվա հանգրվանը:
Նրա նավը խարիսխ գցեց Խաղաղ օվկիանոսում, աշխարհագրական ինչ-որ կոորդինատներով, որտեղից ոչ ոք դեռ հետ չի եկել, բայց զարմանալի սրությամբ կարողացել է հսկել իր սիրելիին... Սոնա Վանի հետ գնացել էինք պարոն Նուբարին տեսնելու: Սա դարը միասին կիսած երկու խենթերի առաջին հանդիպումն էր` վերջին հրաժեշտից հետո, այնտեղ, որտեղ բաժանվել էին:
-Օրօրոցային էր սիրում, արի երգենք...
-Երգենք... ո՞րը:
-Կապ չունի, որը գիտես...
-Արի իմ սոխակ, թող պարտեզ մերին... ու խաղաղ քուն բեր խենթ ալիքներին...
Ծովը մեկ դանդաղում էր, մեկ ալեկոծ գրկում ափը, ճիշտ նման այն պահին, երբ Նուբար Ջանոյանը խորը քնելուց 1 վայրկյան առաջ բացում էր աչքերը` ստուգելու` Սոնան դեռ ձեռքը բռնած-նստա՞ծ է հիվանդասենյակի չոր աթոռին, թե ոչ... Իսկ Սոնան դեռ կանգնած էր, ձեռքին` վերջին վարդը, ոտքերն ավազի մեջ, թաց:
Ամեն ծաղիկը բացակա մի օր էր տարել ծով, անկատար մի ցանկություն ու կաշառքի մի պահանջ, որպեսզի Նուբարն իմանա, թե մի շաբաթվա իր բացակայության ընթացքում ի՞նչ է կատարվել, այն հինգ տարբեր մայրցամաքներում, որտեղ դրախտի ու դժոխքի մանրամասները համտեսեց իր կյանքի ու մասնագիտության բերումով»: Ինքն էր այսպես ասում, ու հիմա էլ, ոնց որ թե իսկապես որոշել է մնալ ներքևում` մոտ իր «հավերժական հարսին», իր «լացկան աղջկան», ով էլ երբեք չի հավատալու «վաղը ավելի լավ օր է լինելու» ասողին:
-Պարո՛ն Նուբար, Սոնային ասա` էլ չտխրի, թող ձեր սերը նույն ուժով ու մեծությամբ շարունակվի, որ ապրել ստացվի...,- իմ վերջին ծաղիկն եմ տալիս ջրերին ու հավատում, որ այդպես էլ կլինի: Ծովը սկսում է օրորվել ռոմանտիկ սեթևեթով, ու ճիշտ նույն գգվանքով, ինչպիսին սովոր էի տեսնել վերջին 1 տարում, Նա փաթաթվում է Սոնային այնպես, որ կանխի արցունքի վերջին կաթիլը...

Vruyr Tadevosyan - journalist

The wave comes forward with the whole body. He noticed Sona and is approaching her with open arms to hug her tightly, then wets her feet like an unfulfilled dream and is pulled back ...
- Noobar, I have come to bribe you to teach me how to live after you ...
I hear Sona՛s tearful whisper, and the coming wave is shaking in uncertainty instead of hitting the shore ... Probably, the "impossibility of hugging and preventing the next tear" was the reason for the sea to remain silent and unprotected...
The ocean took doctor Noobar Janoian. Mixing every speck of ash with every drop of water, it became the resting place of 81 years.
His ship anchored in the Pacific Ocean, with some geographical coordinates from where no one had yet returned, but with astonishing sharpness he was able to overlook his beloved one. Sona Van and I went to see Mr. Noobar. This was the first meeting of two crazy people who shared a century together, after the last farewell, where they parted.
- He loved lullabies, let՛s sing ...
- Let՛s sing ... which one?
"It doesn՛t matter…which one you know ..."
... Come my nightingale, leave the garden ... and bring peaceful sleep to the crazy waves ...
The sea was slowing down and then was rippling on the shore, just like the moment when Noobar Janoian was opening his eyes a second before going to deep sleep to check if Sona was still holding his hand and sitting on the dry chair in the hospital room ... And Sona was still standing, holding the last rose, her wet feet in the sand.
Each flower took one missing day to the sea, an unfulfilled wish and a bribe demand, so that Noobar would know what had happened during his week-long absence "in the five different continents where he tasted the details of heaven and hell in terms of his life and profession." He used to say this, and now, it seems that he really decided to stay down, close to his "eternal bride", his "crying girl", who will never believe the one who says "tomorrow will be a better day".
-Mr. Noobar, tell Sona not to be sad anymore, let your love continue with the same strength and greatness so that it could live...”. I give my last flower to the waters and believe that it will be so. The sea begins to sway with romantic movement, and with exactly the same caress I used to see during the last year, He hugs Sona to prevent the last drop of a tear ...

Արմինե Մելքոնյան
Կենտրոնի այցելուներից
Իմ դոկտորն արդեն հավերժի ճամփորդ է։ Ինձ համար ամենակարևոր ու հարազատ մարդկանցից է Նուբար Ջանոյանը։ Միասին ապրած ամեն օրն ինձ համար նվեր էր, հնարավորություն տեսնել-զգալու իսկական բարությունն ու ազնվությունը։ Անսահման կարոտելու եմ ավագ ընկերոջս, դոկտորիս ու մեծ հային, որի ամբողջ կյանքը մեծ նվիրումի օրինակ էր։

Armine Melkonyan
center visitor
My doctor is already an eternal traveler. Noobar Janoian is one of the most important and closest people to me. Every day we lived together was a gift for me, an opportunity to see, to feel the true kindness and honesty. I will miss my older friend, my doctor and the great Armenian, whose whole life was an example of great devotion.

Գոհար Վեզիրյան՝ լրագրող
Օրեր են անցել, երբ մի առավոտ ընկերներիցս Armine Melkumyan-ն ինձ զանգահարեց ու ասաց՝ դոկտորն էլ չկա: Էդ զանգից առաջ ամեն օր գոնե մի քանի րոպեով խոսում էինք դոկտորի մասին, մի տեսակ հավատում էի հրաշքին: Զատիկին՝ ապրիլի 13-ին, խոսեցի Սոնայի հետ, ու ահագին հանգիստ էի, որ դեռ երկար է ձգվելու բաժանման պահը: Այս օրերին շատերն են գրել՝ սիրուն ու հուզիչ: Շատերն են գրել՝ որպես նրա լուսավոր ներկայությունը վայելածներ: Իմ դեպքն ուրիշ է: Երկու անգամ շատ կարճ առիթ եմ ունեցել տեսնելու նրան: Ու առաջին հանդիպումս պարզապես չի ջնջվում հիշողությունիցս: Սոնայի միջոցառումներից մեկն էր, և մենք ընտանիքով հրավիրված էինք: Նարեկս փոքր էր ու ահագին չարաճճի: Էդ օրն իրեն, մեղմ ասած, լավ չպահեց: Ես նրան դուրս հանեցի միջոցառման սրահից ու միջանցքում փորձում էի կարգի հրավիրել, երբ դիմացս դուրս եկած ալեհեր էսթետը սկսեց Նարեկի հետ խոսել ու նրան հրավիրել իր աշխատասենյակ: Հետո Նարեկին առաջարկեց գնալ բիլիարդի սեղանի մոտ ու գլորել շարիկները: Ինչ էլ հավես ունի՝ մտածեցի, և հենց էդ պահին մտքիս թելը կտրվեց, որովհետև կողքից մեկը հուշեց՝ դոկտորն է՝ Նուբար Ջանոյանը: Իր մաշկի գույնի պես պարզ ու թափանցիկ այդ մարդը ոնց որ ուրիշ աշխարհից լիներ՝ վերևներից, որտեղ իշխանությունը բացառապես բարիներինն ու ազատներինն է: Ես նայում էի նրա վերջին հրաժեշտը օվկիանոսում: Սոնային հասկանում եմ՝ ինչու է այսուհետ երկկենցաղ լինելու: Թախիծս լուսավոր է, և էդ նույն լուսավորությամբ արձանագրում եմ՝ հպարտ եմ, որ եղել եմ Նուբար Ջանոյանի ժամանակակիցը: Խոնարհումս նրա հիշատակին:

Gohar Veziryan - journalist
Time has passed since the day when one of my friends, Armine Melkumyan, called me and said the doctor is not with us anymore. Before that call, we talked about the doctor for at least a few minutes every day, I kind of believed in miracles. On Easter day, April 13, I spoke with Sona, and I was very calm that the moment of separation would last longer. Many have written beautiful and touching words these days. Many have written about enjoying his bright presence. My case is different. Twice I had a chance to meet him. And my first meeting will never be erased from my memory. It was one of Sona՛s events and our family was also invited. Narek was small and very naughty. That day, to put it mildly, he did not behave well. I took him out of the event hall and was trying to calm him down in the corridor when a gray-haired esthete started to talk to Narek and invited him to his office. Then he offered Narek to approach the billiard table and roll the balls. At that very moment when I was standing surprised and wondering about that situation someone next to me said that it was the doctor, Noobar Janoian. This man, as clear and transparent as the color of his skin, seemed to be from another world, from above, where power belongs exclusively to good and free people. I was watching his last farewell at the ocean. I understand why Sona will be an amphibian from now on. My sadness is bright, and with that same brightness I should note that I am proud to have been Noobar Janoian՛s contemporary. My homage to his memory.

Հովհաննես Ապրեսյան
ազգական
Աշխարհը կորցրեց մի հրաշք մարդու: Բարություն, խաղաղություն, մեծություն…այս խոսքերով կարելի է նկարագրել իմ պարոն Նուբարին: Նա շատ թանկ և հարազատ մարդ է եղել, կա ու կմնա ինձ համար: Հոգուս մեջ նա իր անփոխարինելի տեղն ունի: Նրանից շատ բաներ եմ սովորել, որոնք ինձ կուղեկցեն ամբողջ կյանքի ընթացքում: Խորհուրդներ՝ որոնք կյանքի նպատակներ են դարձել ինձ համար: Ես սովորել եմ անսահման գնահատել կյանքը, անսահման սիրել կնոջը, գնահատել ամեն մի բացվող առավոտը, աշխատանքս կատարել սիրով, օգնել այն մարդկանց, ովքեր ունեն դրա կարիքը և շատ այլ դրական բաներ:
Նա գնաց, սակայն նրա երազանքներն ու նպատակները՝ կապված իր սիրելի Բյուրականի բնության և հողի հետ, մնացին ինձ հետ և դարձան դրանցով ապրելու և դրանք իրագործելու նպատակ: Նրա սերը այդ չքնաղ բնության հանդեպ անսահման էր, և այդ սերը նա փոխանցեց նաև ինձ: Հիմա ես անում եմ ամեն բան, որպեսզի ժամանակի ընթացքում ստանամ այն արդյունքը, որի մասին նա երազում էր:
Պարոն Նուբարն առանձնահատուկ էր վերաբերվում նաև ինձ: Սիրում էր իր որդու պես և իր կյանքի որոշ նպատակներ կապում էր ինձ հետ: Դա մեծ հպարտություն էր ինձ համար, ես ամեն բան անում էի և կանեմ դրանք իրագործելու համար: Սիրում եմ և կսիրեմ նրան միշտ, և ինչպես ինքն էր ասում՝ միշտ կմնամ իր «տղան»:

Hovhannes Apresyan - Relative
The world lost a wonderful person. Kindness, peace, greatness… these words can describe my Mr. Noobar. He was, is and will be a very close person to me. He has an irreplaceable place in my soul. I have learned a lot from him that will accompany me throughout my life. Advices that have become life goals for me. I have learned to value life infinitely, to love a woman infinitely, to appreciate every opening morning, to do my job with love, to help people in need and many other positive things.
He left, but his dreams and goals related to the nature of his beloved Byurakan remained with me, became a goal to live with and to realize. His love for that beautiful nature was boundless, and he also passed that love on to me. Now I do my best to get the result he dreamed of.
Mr. Noobar was a special person to me. He loved me like his son and connected some goals of his life with me. It was a great pride for me, I did and will do my best to realize them. I love and will always love him, as he said, I will always remain his "son".

Գոհար Գալստյան՝
բանաստեղծուհի
«Նարցիս» հանդեսի ծնունդով՝ 2006-ից մեծ երախտավոր Նուբար Ջանոյանի և բանաստեղծ Սոնա Վանի ջանքը՝ հայրենիքի գրական դաշտում արված աննախադեպ ներդրումով՝ կարևոր ու նշանակալի քայլ էր և բազում պտուղներ տվեց։ Ինչ ցավալի է այսօր սա վկայել Նուբար Ջանոյանի երկրային հրաժեշտի առիթով։ Գործն է անմահ՝ երբ Թումանյանն ասում էր, հենց այսպիսի արժանահիշատակ գործերը նկատի ուներ։ Բարի ու անմահ հիշատակ պարոն Նուբարին, իսկ մեր սիրելի Սոնային՝ ուժ ու համբերություն, տաղանդի նոր բռնկումներ և արժանահիշատակ նորանոր գործեր..

Gohar Galstyan - poetess
With the birth of the “Narcissus" magazine, starting from 2006, the effort of benefactor Noobar Janoian and poetess Sona Van, with their unprecedented investment in the literary field of the homeland, was a powerful and significant step and bore many fruits. It is very painful to speak about it today on the occasion of Noobar Janoian՛s earthly farewell. When Tumanyan said that work is immortal, he meant such memorable activities. Kind and immortal memory to Mr. Noobar, as well as strength and patience to our beloved Sona, new outbursts of talent and new memorable works ...