13:53
03/29/2024
Այսօր 7...2
am en ru

Նորություններ
-ԱՐԵՎՆ Է ԿՅԱՆՔԸ…

2013-06-25 12:03

«Դե Ֆակտո» 16 (2007թ.)

Հարցազրույց Թեժ անկյուն  թոք-շոուի հեղինակ և վարող Դինայի հետ:

-Ե՞րբ և ինչպե՞ս ծնվեց  Թեժ անկյուն  ստեղծելու գաղափարը:

-Արդեն վեցերորդ տարին է, ինչ ես աշխատում եմ հեռուստատեսությունում: Եթե անկեղծ լինեմ, երբ սկսեցի մտածել եթերային աշխատանքի մասին, որպես հեռանկար` հենց նման նախագիծ էի պատկերացնում: Դե, իհարկե, որպես սկսնակ հաղորդավար սկզբում չեն վստահում և դա ճիշտ է: Կոմերցիոն հաղորդումներ էի վարում, որից հետո աստիճանաբար հասունացավ  հեղինակային հաղորդում ստեղծելու պահը: Որքան էլ կոմերցիոն հաղորդումը շահավետ է, այնուամենայնիվ, ներքին ընդվզումն` ինքնարտահայտվելու, հանգիստ չի տալիս:

-Ինչպիսի՞ թիմով եք աշխատում, ի՞նչ մասնագետներ են ընդգրկված:

-Անշուշտ կարևոր հարցերով զբաղվում եմ միայն ես` հյուրերի, թեմաների ընտրությամբ: Կա մի փոքր ստեղծագործական խումբ, որը զբաղվում է զուտ կազմակերպչական աշխատանքներով, որոնց գործն էլ սակավ կարևոր չէ: Ստեղծագործական խումբ, որպես այդպիսին, չկա: Անկեղծ ասած` ես ինքս եմ այդպես ցանկացել, քանի որ կարծում եմ` ինձնից սրտացավ ոչ ոք չի մոտենա իմ հաղորդմանը: Հյուրերին հրավիրելու պատասխանատվությունը  ես եմ կրում, քանի որ հյուրերը տարբեր են և յուրաքանչյուրին, նույնիսկ հրավերի դեպքում, յուրօրինակ մոտեցում է պետք: Այսինքն` որոշակի նրբություններ  կան, որոնցից էլ կախված է հաղորդման հաջողությունը: Եթե չհրավիրես համապատասխան մարդկանց, հաղորդումը չի ստացվի: Ոչ ոք ինձնից լավ, կարծում եմ, այս ամենը չի անի: Այս իմաստով ես ստեղծագործող եմ: Թեև ստեղծագործական թիմ չունեմ, բայց ունեմ մարդիկ, որոնց կարծիքն ինձ համար շատ կարևոր է: Իմ ամենաառաջին քննադատը մայրս է, որի կարծիքը լսում և հաշվի եմ առնում, իսկ ամեն հաղորդումից առաջ  զրույց եմ ունենում մանկավարժ Արմինե Արմաղանյանի հետ, որը հաղորդման խորհրդատուն է: 

-Ինչո՞ւ Թեժ անկյուն: Ի՞նչ տարբերություն կա Թեժ անկյուն և Հինգերորդ անկյուն հաղորդաշարերի միջև:

-Ես թոք-շոու ժանրի մեջ արդեն երկուսուկես տարի է` աշխատում եմ: Թեժ անկյունից առաջ Հինգերորդ անկյունն  էր : Տարբերությունն այն է, որ կարճատև դադարից հետո վերսկսվեց հաղորդումը  ավելի թեժացված տարբերակով: Թեմաները ավելի սուր են ընտրվում, կարծիքները հակասական: Հինգերորդ անկյունում հանդիսատես չունեինք, զրույցներն էլ ավելի հանգիստ էին ընթանում:

-Ինչպե՞ս եք ընտրում հյուրերին և արդյո՞ք հեշտ է նրանց հետ աշխատել:

-Հայ հյուրերի հետ աշխատելը շատ դժվար է, բացառությամբ` ոմանց: Օրինակ` ռուսական շոուները նայելիս պետք է նկատել, որ նրանք շատ հաջողված են: Ռուս ազգին դժվար է լռեցնել, իսկ հային դժվար է խոսեցնել: Հյուրերի մեծամասնությանը ամեն ճանապարհներով փորձում եմ խոսեցնել: Գալիս են արդեն պատրաստած խոսքերով: Ամեն դեպքում հյուրերն էլ  են մտածում, թե հարևանը ինչ կասի: Այդ պարագայում ստեղծել ավելի բնական թոք-շոու, շատ դժվար է: Եթե մեր հյուրերը ավելի ազատ լինեին իրենց մտքերի արտահայտման մեջ, մենք կունենայինք  ավելի բովանդակալից հաղորդում: Շատ է պատահում նկարահանման ավարտից հետո հյուրերը չեն հեռանում ու ասում են այնպիսի հետաքրքիր բաներ, որոնք, իրենց խոսքով, դե,  էկրանի առջև չես ասի: Մենք համենայն դեպս ամեն բան անում ենք, որ նրանք բացվեն, խոսեն, սակայն մեծամասամբ իշխում է ստանդարտ մտածողությունը: Լինում է, որ ասում են` ես այսքան չէի ուզում խոսել, մոնտաժի ժամանակ այս կամ այն միտքը կրճատեք: Չեմ ուզում վիրավորել, բայց իմ սպասելիքները ավելի շատ էին: Եթե մենք ունենայինք վառ դրսևորված անհատներ, այսօր հյուրեր ընտրելու խնդիր չէինք ունենա:

 Ես կարծես որսորդ եմ դարձել: Հենց հետաքրքիր զրուցակից եմ տեսնում, հրավիրում եմ իմ հաղորդմանը:

-Հաղորդման արդյունավետության հետ կապված Ձեր նախնական պատկերացումները, ակնկալիքները հաճա՞խ են համախատասխանում ստացված արդյունքին:

-Ես իմ տեսադաշտում կարևորում եմ աճող սերնդի լսարանը: Երբ փողոցում մարդիկ ինձ մոտենում և ասում են` գիտե՞ս` մենք ստիպում ենք  մեր երեխաներին, որ նստեն, նայեն քո հաղորդումը, ես հասկանում եմ, որ մենք հասել ենք մեր նպատակին:

Եթե իմ հաղորդումը կկարողանա իր լուման ունենալ ինչ-որ երևույթի ընկալման փոփոխության մեջ, ես կհամարեմ, որ իմ առջև դրված նպատակը իրականացրել եմ: Ինձ համար ամենաբարձր գնահատականը մարդկանց արձագանքներն են թե' ինտերնետային նամակների, թե' զանգերի տեսքով: Ինձ հուզեց վերջերս մի դեպք, երբ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի մի ուսանողուհի ասաց, որ իր ավարտական աշխատանքի, որը վերնագրված էր Մամուլի ազդեցությունը աճող սերնդի վրա, փորձարարական մասում ընդգրկել էր նաև իմ հաղորդումը: Դա լավագույն գնահատականն  է թոք-շոու պատրաստող յուրաքանչյուր մարդու համար: Ինչ վերաբերում է հաղորդման արդյունքին, ապա այն որքան որ կանխատեսելի է, այնքան էլ  անկանխատեսելի է:  Մենք խնդիրը լուծելու նպատակ չունենք, մենք պարզապես բարձրաձայն խոսում ենք խնդրի մասին:

-Թեմաների շրջանակը ինչպիսի՞ն է, ի՞նչ ոլորտներ են ընդգրկում:

-Թեմաները հիմնականում հասարակական, հոգեբանական և սոցիալական են, երբեմն`  իրավական, սակայն  ոչ քաղաքական: Ես ինձ թույլ չեմ տա, օրինակ, քաղաքական  զրույց վարել: Իմ մասնագիտությունը  և գիտելիքները այդ ոլորտները չեն ընդգրկում:

-Դուք մասնագիտությամբ հոգեբան եք: Որքանո՞վ է դա օգնում հաղորդմանը և  հոգեբանական  ի՞նչ հնարներ եք օգտագործում հաղորդումը պատրաստելիս և վարելիս:

-Մանսագիտությունս շատ է օգնում ինձ: Եթե ես նախապես իմանայի, որ աշխատելու եմ այս ոլորտում, էլի կընտրեի հոգեբանի մասնագիտությունը, քանի որ զրույց վարելիս հոգեբանական գիտելիքները շատ կարևոր են: Շատ եմ կարևորում լսելու ընդունակությունը: Դու պետք է կարողանաս մինչև վերջ լսել հյուրին, որ հասկանաս նրան, ու նա դա պետք է անպայման զգա: Ի դեպ,  երբ Ալֆրեդի սենյակում  էինք, այնտեղ թոք-շոու անցկացրինք, մեր ռեժիսորը ինձ ասաց` դու ունես լսելու մեծ ընդունակություն, և դա քո հաջողություններից մեկն է: Ես շատ եմ կարևորում թոք-շոուի ընթացքում ուղղակի մարդկանց զրույցը պաշտոնավոր մարդկանց կամ շոու-բիզնեսի ներկայացուցչի հետ: Օրինակ` երբ  մի սփյուռքահայի հետ վիճաբանում է Շուշան Պետրոսյանը կամ բուժօգնության վարչության պետը խոսում է որդին կորցրած ծնողի հետ:  Եթե կարողանանք այս զրույցը մեր անկյունում կազմակերպել, ուրեմն` թոք-շոուն հաջողված է:  Մենք անոնս ենք տվել, որ եթե հեռուստադիտողները հանդիպում են անարդարության և ցանկանում են այդ մասին խոսել բարձրաձայն, դիմեն մեզ: Մենք  հրավիրում ենք  համապատասխան մարդկանց, որոնք, ի դեպ, մեծամասամբ գալիս են  հաղորդմանը: Եթե հրաժարվում են և  մենք  ասում ենք`  կդնենք աթոռը և վրան կգրենք Ձեր անունն ու  ազգանունը և կասենք, որ Ձեզ հրավիրել ենք ու Դուք մերժել եք, այդ դեպքում գալիս են:

-Չե՞ք վախենում, որ կարող են վրեժխնդիր լինել:

-Սկզբում ինձ ասում էին` այդպիսի բան մի արա: Համենայն դեպս, նման դեպք չի եղել, որ  սպառնան կամ վախեցնեն ինձ: Իհարկե, լինում են խնդիրներ, բայց օրենքի սահմանում նրանք պարտավոր են գալ և պատասխանել հարցերին, ես էլ օրենքի սահմանում պաշտպանված եմ` որպես հաղորդավար: Ինձ համար ավելի հեշտ է նման խնդիրները հաղթահարել, քանի որ  կին լինելու  հանգամանքը շատ է օգնում: Երևի եթե տղա լիներ հաղորդման հեղինակը, հարցերն այլ կերպ լուծվեին: Ինձ, օրինակ, փորձել են կաշառք տալ:

-Ի՞նչ եք  կարծում նման հաղորդումը կարո՞ղ է իրեն սպառել թեմաների և պահանջարկի իմաստով: Թեժ անկյունը կարո՞ղ եք դասել այն հաղորդումների շարքին, որոնք միշտ պահանջարկ ունեն և արդիական են բոլոր ժամանակներում:

-Նման հաղորդումներ միշտ էլ կլինեն: Ես չանեմ, վաղը մեկ ուրիշը կանի: Թեմաները անսպառ են: Եթե այսօր մի խնդիր արդիական չէ, վաղը անպայման կլինի արդիական: Տարիներ առաջ թեմաներ կար, որ մտածում էի չարժե դրանց մասին խոսել, այսօր դրանք մեր իրականության մի մասն են դարձել:

-Ովքե՞ր են Ձեր հեռուստադիտողները, տարիքային ի՞նչ խմբեր կարող եք նշել:

-Քսան տարեկան և  ավելի բարձր տարիքի մարդիկ են կազմում մեր լսարանը: Աշխատում ենք հասուն, դատող մարդկանց համար:

- Ձեր նշած տարիքային սահմաններում հեռուստադիտողների ո՞ր մասն է հետևում Ձեր հաղորդումներին: Ծանո՞թ եք սոցոլոգիական տվյալներին:

-Տվյալներին, անկեղծ ասած, չեմ հետևել, եղել է` բերել են, մոռացել եմ նայել: Ինձ համար կարևոր են հեռախոսազանգերը, նամակները: Ես անմիջական կապ ունեմ հեռուստադիտողների հետ, որը չոր թվերից ավելի խոսուն է: Ամեն օր կարդում եմ էլ. փոստը և պատասխանում եմ ստացած նամակներին: Դիմում են այնպիսի հարցերով, որ ես փշաքաղվում եմ: Մարդիկ  հիասթափված և  անհույս վիճակում  դիմում են Դինային: Ինձ համար դրանից ավելի մեծ գնահատական չի կարող լինել:

-Եղե՞լ են դեպքեր, երբ հյուրերի  միջև լուրջ կոնֆլիկտներ են ծագել հաղորդման ընթացքում և դրանից հետո:

-Երբեմն ծայրահեղական դիրքորոշումներ ունեցող հյուրերի միջև լուրջ կոնֆլիկտներ են ծագում: Եղել են դեպքեր, երբ փորձել են իրար  հրավերքներ ուղարկել դատարան: Լինում են, որ ծայրահեղ խոսքեր, արտահայտություններ են հնչում` երբեմն կորցնելով չափի զգացողությունը: Մենք բռնկվող ազգ ենք` կամ չենք խոսում, խոսելուց էլ անզուսպ ենք:

- Ձեր անձին ի՞նչ է տալիս այս հաղորդումը:

-Ես ինքս շատ բան եմ սովորում: Ունեցել  եմ այնպիսի հյուրեր, որոնք շատ բան են փոխել իմ արժեքային համակարգում: Հուսով եմ` իմ օրինակը վկայում է, որ հեռուստադիտողն էլ է շատ բան սովորում ու հասկանում: Եթե հաղորդումից հետո նրանք  գոնե  տասը րոպե մտածեն տվյալ թեմայի շուրջ, ուրեմն աշխատանքն արված է: Իմ անձի համար շատ եմ կարևորում իմ ստացած և' աշխատանքային, և' կյանքի  փորձը:

-Պարզ  է, որ հաղորդումը պատրաստելը  Ձեզ համար նաև  առօրյա է, այնուամենայնիվ, ուրիշ ի՞նչ նախասիրություններ ունեք:

-Ես սիրահարվել եմ ձիասպորտին, արդեն երեք ամիս է, ինչ զբաղվում եմ դրանով: Այս սպորտաձևն ինձ ամեն ինչով գրավում է` սկսած ձիու հետ շփումից, վերջացրած պարապմունքներով: Ես օրվա ընթացքում անգամ կարոտում եմ ձիուն: Ես շուն էլ եմ պահել, բայց ձին շնից զգայուն, շնից խելացի, շնից նվիրվող է: Լինում են դեպքեր, երբ  ձիուն պարզապես այցելում եմ` շաքար եմ տանում, սիրում եմ ու վերջ: Շատ եմ սիրում նաև պարել: Տանը կարող եմ երաժշտություն  միացնել և երկու ժամ անընդմեջ պարել: Պարի միջոցով օրվա ընթացքում կուտակված ողջ բացասական էներգիան թոթափվում է: Եթե երկրորդ մասնագիտության ընտրության հնարավորություն ունենայի, երևի պարուհի կդառնայի: Շատ եմ սիրում նաև գիրք կարդալ: Էությամբ ռեալիստ եմ ավելի, քան ռոմանտիկ: Երբեք իդեալներ չեմ ստեղծել: Դա, երևի թե,  պաշտպանական ռեակցիա է: Վախենում եմ մարդկանցից հիասթափվել:

-Կյանքը ի՞նչ գույներով եք տեսնում կամ ի՞նչն է խորհրդանշում Ձեզ համար կյանքը:

-Կյանքը տեսնում եմ իր իրական գույներով, աշխատում եմ շատ չներկել սեփական գույներով: Արևն է կյանքը: Արևն իմ կյանքում մեծ դեր է խաղում: Առավոտյան անթնանում եմ, նայում եմ պատուհանից արևին: Եթե արև չեմ տեսնում, Արևներ գտնում եմ իմ շուրջ`  հարազատներիս մեջ, որոնք արևի նման ինձ ջերմացնում են: Իմ բառապաշարում կա արև բառը: Նրանց այդպես էլ հաճախ  դիմում եմ:

         Հարցազրույցը` Ս. Թ.



Վերադառնալ








Խմբագրական
СЕДА ГАСПАРЯН

2020-12-31 13:59

Главный редактор общественно-политического журнала...

Ավելի


Պահոց
ՍԵԴԱ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆ

2020-01-08 11:18
ՍԵԴԱ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆ «Դե Ֆակտո» ամսագրի գլխավոր խմբագրի պաշտոնակատար...