«Դե Ֆակտո» N116 (2016թ.)

Հրաչյա Պողոսյանի մասին 

ՀՀ Սփյուռքի նախարար Հրանուշ Հակոբյան

Այսօր իրենց անխոնջ աշխատասիրության, տաղանդի ու հայ մարդուն վայել մարդկային բարձր առաքինությունների շնորհիվ հրաշալի հայորդիների մի աստղաբույլ կա Հայկական Սփյուռքում: Նրանք կայանում են որպես իսկական մասնագետ, բնակության երկրի բարեխիղճ քաղաքացիներ, ձեռք են բերում անուն ու պատիվ, հարգանք են վայելում, ստեղծում են հոգևոր ու նյութական արժեքներ:Այսպիսի անհատականությունները կապված են մնում իրենց ազգային արմատներին ու ոգուն, հայրենիքին, դառնում են հայ ժողովրդի բարձր մշակույթի ժառանգորդն ու պահապանը, հայապահպանության նվիրյալ զինվորը, հայ մեծ բարերարների ձևավորած ավանդույթների ժառանգորդն ու արժանավոր շարունակողը:
Նման ազգային կերպար է Հայոց ցեղասպանության տարիներին Բիթլիսից բռնագաղթված և Արագածոտնի մարզի Ագարակ գյուղում հանգրվանած, ավանդական հայկական ընտանիքի շառավիղ Հրաչյա Պողոսյանը: Ինձ հիացմունք է պատճառում այն առանձնահատուկ գթասրտությունն ու նվիրումը, խանդավառությունն ու հետևողականությունը, որով օժտված է Սանկտ Պետերբուրգում կայացած հայորդին:
Բազմաբևեռ հետաքրքրություններով օժտված, հաջողություններ ձեռք բերած զինվորականը, օրինակելի քաղաքացին ու հաջողված գործարարն իր բարեգործական գործունեությամբ բարեկամության ու վստահության նոր կամուրջներ է ձգում Ռուսաստանի մշակութային մայրաքաղաքից դեպի Հայաստան: Հրաչյայի նախաձեռնությամբ և հովանավորությամբ տեղադրվել են բազմաթիվ խաչքարեր Հայաստանում, Վրաստանում և Ռուսաստանում: 2011թ. համայնքի 300-ամյակին նվիրված խաչքարի, ապա Լենինգրադի պաշտպանության ընթացքում զոհվածների հիշատակին ուղղափառ խաչի տեղադրումը, հայ ժողովրդի հանդեպ առանձնահատուկ համակրանքով համակված Պետրոս Մեծի ավերված հուշակոթողի վերականգնումը բացառիկ խորհուրդ ունեցան՝ դառնալով հայ և ռուս ժողովուրդների անսասան բարեկամության, մշակութային ընդհանրության խորհրդանիշ: Առանձնահատուկ գնահատանքի է արժանի Հրաչյա Պողոսյանի կողմից հայ մշակույթը ներկայացնող գրքերի հրատարակումն ու հայապահպանությանն ուղղված նրա նախաձեռնությունները:
Եվ՛ համայնքում, և՛ հայրենիքում Հրաչյայի նախաձեռնությամբ հոգևոր-եկեղեցիական, կրթական, մշակութային, սոցիալական և այլ ոլորտներում իրականացրած բարեսիրական ծրագրերը՝ տեղադրված խաչքարերը, կառուցած եկեղեցիներն ու հրատարակած գրքերը, այլ ձեռնարկներ վկայում են հայրենիքի, ծննդավայրի հանդեպ նրա բացառիկ սիրո ու կապվածության, դրանց զարգացմանն ու առաջընթացին մասնակցելու նրա պատրաստակամության մասին: Նա այդ ամենն անում է սիրով, նվիրումով, առանց ամպագոռգոռ խոսքերի ու սպասելիքների՝ դառնալով հայ-ռուսական բարեկամության կենդանի կամուրջ: Վստահ եմ, որ Հրաչյան մեզ կզարմացնի բարեգործական նոր ձեռնարկներով ու ծրագրերով:
Մաղթենք մեր սիրելի Հրաչյային նոր հաջողություններ, նոր վերելքներ, նոր մտահղացումներ:

 Mинистр диаспоры Республики Армения Грануш Акопян 

Сегодня достойные сыны армянского народа, благодаря своему неутомимому труду, таланту, высоким моральным качествам присущим армянскому человеку, в нашей диаспоре образовали целое созвездие. Они настоящие профессионалы своего дела, добросовестные граждане тех стран, где проживают, они имеют  известность, честное имя,  заслужили  уважение, они создают духовные и материальные ценности. Такие личности всегда верны своим национальным корням и народному духу, Родине, они наследники и хранители культурных  ценностей армянского народа, они - преданные служители в деле сохранения национальной идентичности, преемники  великих армянских благотворителей и достойные продолжатели их дел.

Одним из таких людей  является  Грачья Погосян - потомок  семьи, которая во время Геноцида армян бежала из  Битлиса  в Армению и нашла прибежище в деревне Агарак  Арагацотнской области. Меня восхищает то особенное  сострадание и преданность,  энтузиазм и последовательность, какими наделен  состоявшийся  в Санкт-Петербурге  армянский юноша.

Наделенный разносторонними интересами,  добившийся успехов на военном поприще, примерный гражданин и успешный бизнесмен своей благотворительной деятельностью сооружает мосты дружбы и доверия между  культурной столицей России и Арменией.

По инициативе  и спонсорстве  Грачья были установлены  многочисленные хачкары в Армении, Грузии, Российской Федерации. Установленный в 2011 году хачкар посвященный 300-летию со дня создания армянской общины в Санкт-Петербурге,  позднее - установление православного креста  в память о павших защитниках  Ленинграда, восстановление  разрушенного памятника Петру Первому в знак особого отношения к армянам-это символы нерушимой дружбы армянского и русского народов, символ культурной общности. Особой оценки  заслуживают  книги, изданные  при поддержке Грачья Погосяна,  представляющие  культуру армянского народа и инициативы, направленные на сохранение национальной  идентичности.

И в общине, и на родине  осуществленные  благотворительные программы Грачья  в духовной, церковной, культурной, социальной, а также в других областях: установленные хачкары, построенные церкви, изданные книги и пособия  свидетельствуют о его любви и привязанности к Родине, о готовности участвовать в деле развития своей страны. Он все это делает с любовью, преданностью, без напыщенных слов и ожиданий, становясь живым мостом между Арменией и Россией.

Уверена,  Грачья еще нас удивит своими новыми идеями и благотворительными программами.

Желаем дорогому Грачья новых идей, новых достижений и успехов.