«Դե Ֆակտո» 9 (2007թ.)

      Հատված

                                                               Ասպետակերպ ընկերոջս՝

                                                                                       Կառլեն Կարապետյանին

                                      Կյանքս  Ձեզ հետ անցավ՝ օրս անցավ անես,

                                      Երբ թողեցի տունս հեռու Ջավախքներում,

                                      Եվ փառքի հին ճամփան՝ Երևանատենչ,

                                      Որը երեկ նույնիսկ Տերյանին էր հուզում։

Օ՜, մոգական Չարենց, դու որ Կարսն ես թողել,

                                     Եվ Մեծարենց տղա Լուսամփոփահյուղակ,

                                     Կյանքի մաշվող ծիրում ո՞վ է արյուն հեղել,

                                     Որ ջրերին բացի տառապանքը Ձեր փակ։

                                     Եվ ո՞վ սուսեր առավ ու Ձեր մեջքին կապեց,–

                                     Հանուն հայոց փառքի՝ աշխարհներին ի տես,

                                     Լռության ու խոսքի՝ սահմանները չափեց,–

Երբ կյանքն անսեր անցավ,օրը անցավ անես…

                                      Կյանքս անծես անցավ, ես մնացի ծեսում,–

                                      Հանդգնեցի նույնիսկ Վարդանանցը հերքել,   

                                      Ես ինձ կաթիլ տեսա Խորենացու թասում,–

                                      Եվ չուզեցի հայոց չեղած փառքը երգել։